Informacje
Park Narodowy
Yellowstone – park
narodowy położony w Stanach Zjednoczonych, na terenie
stanów Wyoming, Montana i Idaho. Park narodowy Yellowstone
jest najstarszym parkiem narodowym na świecie. Na terenie parku znajdują się słynne gejzery, gorące źródła, wulkany
błotne, fumarole i wodospady.
Położenie
Historia Parku
Teren Parku
zamieszkany był przez rdzenną ludność od co najmniej 11 tys. lat,
natomiast pierwszymi białymi byli członkowie Ekspedycji Lewisa i Clarka,
która miała miejsce w 1804-1806 roku. Stwierdzili oni obecność Indian ze
szczepów Nez Percé, Wrony i Szoszoni. Ze względu na
unikatowość przyrodniczą i geologiczną Kongres Stanów Zjednoczonych,
podpisanym przez prezydenta Ulyssesa Granta, specjalnym dekretem utworzył
Park Narodowy w dniu 1 marca 1872 roku. Jednym z gorących orędowników utworzenia Parku był
amerykański geolog Ferdinand Hayden, którego nazwiskiem została później
nazwana jedna z większych dolin. Początkowo park był chroniony przez
regularny oddział wojska stacjonujący w północnej części parku w Mammoth
Hot Springs, a od 1917 roku, czyli rok po utworzeniu instytucji parków
narodowych ochroną i administracją zajęła się National Park Service.
Flora
Na terenie parku
występuje około 1100 gatunków roślin naczyniowych. 2/3 lasów w Yellowstone zajmują lasy iglaste. W lasach
parku rośnie siedem gatunków drzew iglastych, spośród których
najpowszechniejsza jest sosna wydmowa występująca na 80% powierzchni
lasów iglastych. Na terenie parku występuje również 186 gatunków porostów, a także
około 200 gatunków obcych. Skatalogowano tu również ponad 400
gatunków termofili, choć do tej pory zbadano zaledwie 1% obszarów hydrotermalnych.
Rośliny występujące w Parku Narodowym Yellowstone
- Świerk Engelmanna
- Sosna wydmowa
- Pirofity np: sosna Banksa
- Topola osikowa
- Daglezja
- Jodła górska
- Jodła kalifornijska
- Bylica trójzębna
- Murawa apejska
- Sosna wigwamowa
- Sosna białopienna
- Kroplik żółty
Fauna
Park Narodowy
Yellowstone jest powszechnie uznawany za najlepsze
środowisko megafauny w kontynentalnej części USA. Żyje tu 67
gatunków ssaków, wliczając introdukowanego ponownie w 1995 roku wilka
szarego, zagrożonego w
Stanach Zjednoczonych rysia kanadyjskiego, oraz niedźwiedzia grizzly.
Yellowstone jest jedynym miejscem w kontynentalnej części Stanów
Zjednoczonych gdzie przetrwała populacja dzikich bizonów. W roku 1902 było ich
już tylko około 50 sztuk. Z obawy przed wyginięciem i zubożeniem genetycznym
stado uzupełniono o 21 sztuk zwierząt pochodzących z prywatnych stad. Razem
stanowiły podstawę 50 letniego projektu odbudowy liczebności tego gatunku na
Ranczu Buffalo w dolinie Lamar. Działania wspomagające polegające na
dokarmianiu, nawadnianiu pastwisk, spędach, odstrzale chorych zwierząt, kontroli
drapieżców powoli doprowadziły do odbudowy stada. Od lat 20. XX wieku populacja
zaczęła wzrastać. W 1954,
populacja liczyła 1477 sztuk. Po okresie spadku w latach 60. populacja
wzrastała by od 1996 liczebność stada trwale przekroczyła 3500 osobników.
Oto krótka prezentacja o zwierzętach
Lista gatunków mięsożernych występujących w parku
Bielik amerykański |
niedźwiedź czarny (Ursus americanus)
puma (Puma concolor)
wilk
szary (Canis lupus)
rosomak (Gulo gulo)
kojot (Canis latrans)
ryś
kanadyjski (Lynx
canadensis)
ryś
rudy (Lynx rufus)
lis
rudy (Vulpes vulpes)
wydra
kanadyjska (Lontra
canadensis)
bielik
amerykański (Haliaeetus
leucocephalus)
orzeł
przedni (Aquila
chrysaetos)
Lista gatunków roślinozernych występujących w parku
bizon (Bison bison)
bóbr kanadyjski (Castor canadensis)
łoś (Alces alces)
wapiti (Cervus canadensis)
owca kanadyjska (Ovis canadensis)
widłoróg (Antilocapra americana)
mulak (Odocoileus hemionus)
mysz domowa (Mus musculus)
mustang (Equus caballus)
jeleń wirginijski (Odocoileus virginianus)
kozioł śnieżny (Oreamnos americanus)
bóbr kanadyjski (Castor canadensis)
łoś (Alces alces)
wapiti (Cervus canadensis)
owca kanadyjska (Ovis canadensis)
widłoróg (Antilocapra americana)
mulak (Odocoileus hemionus)
mysz domowa (Mus musculus)
mustang (Equus caballus)
jeleń wirginijski (Odocoileus virginianus)
kozioł śnieżny (Oreamnos americanus)
Bizon |
Ekologia
W Parku Narodowym Yellowstone od początku lat
70. XX w. prowadzona jest polityka przyzwalania
na pożary lasu. Wiele roślin parku to pirofity znoszące
pożar bez uszczerbku. Także cała formacja roślinna przystosowana jest do przechodzenia
pożarów, których powstrzymywanie w pierwszych kilkudziesięciu latach
funkcjonowania parku narodowego spowodowało znaczne zmiany struktury
roślinności. Według badań ekologicznych pożary formacji zaroślowych występują w
cyklu ok. 20-30 lat, a potężne pożary drzewostanu obejmujące duże obszary lasu
– w cyklu ok. 300 lat. Rocznie w Parku występuje kilkanaście pożarów punktowych
o powierzchni poniżej 0,1 akra i kilka większych pożarów. Prawie wszystkie są
pochodzenia naturalnego (uderzenie pioruna). Ostatni pożar
wielkopowierzchniowy, pierwszy zarejestrowany w czasach osadnictwa białych,
miał miejsce w 1988. Spłonęło wówczas 36% powierzchni parku. Jednak wbrew
obawom, nie okazał się szczególnie uciążliwy dla dużych zwierząt, a uszkodzenia
gleby zagrażające organom podziemnym roślin objęły zaledwie 1% powierzchni. Tak
poważne zaburzenie starzejącej się struktury roślinności jest pierwszym etapem
naturalnego przywrócenia jej znanego z czasu powoływania Parku Narodowego
charakteru. Dzięki niemu możliwe jest odnowienie drzewostanu, gdyż działanie
wysokiej temperatury jest czynnikiem niezbędnym do otwarcia szyszek
jednego z głównych gatunków parku – sosny wydmowej.
Klimat
Klimat Yellowstone jest determinowany położeniem nad poziom
morza (średni poziom wynosi 2400 m n.p.m.), którego amplituda zawiera się
pomiędzy 1610 m n.p.m. (Reese Creek) a 3462 m n.p.m., (Eagle Peak). W rejonach
niżej położonych średnioroczna temperatura wyraźnie jest wyższa. Dotychczas
najwyższą zanotowaną temperaturą było 37 °C w 2002 roku w Mammoth Hot
Springs, podczas gdy rekord zimna zanotowano w 1933 roku w rejonie stacji
Riverside gdzie stwierdzono −54 °C. W miesiącach letnich temperatura w dzień zawiera się
zwykle w przedziale 21 do 27 °C, jednak nocami, szczególnie na wyższych
wysokościach, może spadać nawet do temperatury poniżej 0 °C. Latem,
zwłaszcza popołudniami często występują gwałtowne burze. Wiosną i jesienią
dzienne temperatury zawierają się w przedziale od -1 do 16 °C, z zimnymi
nocami (−5 do −20 °C). Zimy są bardzo zimne z maksymalnymi temperaturami
wynoszącymi od −20 do −5 °C i z nocami o temperaturze poniżej −20 °C
przez prawie cały okres.
Kaldera Yellowstone – kaldera wulkaniczna znajdująca się pod powierzchnią ziemi na terenie Parku Narodowego Yellowstone w USA w stanie Wyoming. Nazywana także "Yellowstone supervolcano" (Superwulkanem Yellowstone).
Kaldera
Kaldera Yellowstone o rozmiarach ok. 55 x 80 km znajduje się nad tzw. plamą gorąca i jest pozostałością po gigantycznych eksplozjach superwulkanu, jakie miały miejsce 2,1 mln, 1,3 mln oraz 640 tys. lat temu. Były to erupcje o najwyższym stopniu w 8-stopniowej skali VEI (Indeks Eksplozywności Wulkanicznej). W czasie ostatniej, największej erupcji, 640 tys. lat temu, do atmosfery zostało wyrzucone ponad 1000 km³ materiału piroklastycznego. Na zakończenie tej erupcji doszło do zapadnięcia się opróżnionej komory i powstania kaldery zapadliskowej. Obszar ten nazywany jest wielką kalderą. Później następowały mniejsze erupcje lawowe, bez wyrzutu piroklastyków. Ostatni wypływ lawy miał miejsce 70 000 lat temu. Badania terenu falami sejsmicznymi wykazały, że komora magmowa znajduje się 5 - 10 kilometrów pod powierzchnią ziemi.
Ze względu na możliwość kolejnego wybuchu, kaldera jest monitorowana za pomocą rozmieszczonych na jej obszarze odbiorników GPS oraz pomiarów radarowych wykonywanych przez satelity. W obserwacje kaldery zaangażowane są zespoły uczonych z University of Utah w Salt Lake City oraz z US Geological Survey.
Szacuje się, że kolejna erupcja o skali tej sprzed 640 tys. lat zniszczyłaby znaczną część Stanów Zjednoczonych i doprowadziła do ochłodzenia klimatu z powodu olbrzymich ilości uwalnianych do atmosfery tlenków siarki, które tworzą cienki welon kwasu siarkowegonaokoło planety odbijający słoneczne światło przez wiele lat. Szacuje się, że około 5 miliardów ludzi umarłoby z głodu. Podobne skutki przyniósł wybuch superwulkanu Toba na Sumatrze ok. 75 tys. lat temu, stawiając na krawędzi zagłady gatunek Homo sapiens i ograniczając populację ludzką do zaledwie kilku tysięcy osobników. Scenariusz możliwej katastrofy, wywołanej kolejną erupcją superwulkanu Yellowstone, został przedstawiony w filmie dokumentalnym, zrealizowanym w koprodukcji BBC i Discovery Channel w 2005 r. Dokumentowi nadano tytuł "Superwulkan".
Ze względu na możliwość kolejnego wybuchu, kaldera jest monitorowana za pomocą rozmieszczonych na jej obszarze odbiorników GPS oraz pomiarów radarowych wykonywanych przez satelity. W obserwacje kaldery zaangażowane są zespoły uczonych z University of Utah w Salt Lake City oraz z US Geological Survey.
Szacuje się, że kolejna erupcja o skali tej sprzed 640 tys. lat zniszczyłaby znaczną część Stanów Zjednoczonych i doprowadziła do ochłodzenia klimatu z powodu olbrzymich ilości uwalnianych do atmosfery tlenków siarki, które tworzą cienki welon kwasu siarkowegonaokoło planety odbijający słoneczne światło przez wiele lat. Szacuje się, że około 5 miliardów ludzi umarłoby z głodu. Podobne skutki przyniósł wybuch superwulkanu Toba na Sumatrze ok. 75 tys. lat temu, stawiając na krawędzi zagłady gatunek Homo sapiens i ograniczając populację ludzką do zaledwie kilku tysięcy osobników. Scenariusz możliwej katastrofy, wywołanej kolejną erupcją superwulkanu Yellowstone, został przedstawiony w filmie dokumentalnym, zrealizowanym w koprodukcji BBC i Discovery Channel w 2005 r. Dokumentowi nadano tytuł "Superwulkan".
Dziękujemy za obejrzenie bloga !!!
Wykonawcy Bloga:
Katarzyna F.Agata K.
Mikołaj T.
Martyna S.
Aleksandra S.
Dagmara P.
Dawid S.
Źródła:
http://www.wykop.pl/ramka/1011013/park-narodowy-w-kraterze-wulkanu-rosliny-yellowstone-tolerujace-wysokie-temp/
http://pl.wikipedia.org/wiki/Park_Narodowy_Yellowstone
http://pl.wikipedia.org/wiki/Kaldera_Yellowstone